“Permítanme ustedes ser, al margen de mis puestos de responsabilidad oficiales, Mohammad Alí Abtahí”. Con estas palabras se presentaba en 2003 en su blog webneveshtehâ el consejero jurídico de la Presidencia iraní, primer mulá y político iraní blogger, y hasta la fecha única autoridad gubernamental del país en tomarse en serio la conducción de una bitácora cibernética.
Como declaración de principios, figura en su blog: “Considero que profundas reformas, el arraigo de la democracia, y el respeto a la tradición y a la religión son la vía para la salvación de Irán. He sido siempre fiel a la Revolución Islámica y a su llorado líder, y mi deseo es permanecer siempre al servicio del pueblo de Irán".
Durante años, Abtahí ocupó distintos puestos en la Radiotelevisión nacional iraní, encargándose entre otras cosas de la secretaría internacional de IRIB. En 1988, siendo el después presidente Seyed Mohammad Jatamí ministro de Cultura y Guía Islámica(s), fue designado secretario de asuntos internacionales del ministerio, y ocupó el cargo hasta que tras la dimisión de Jatamí presentó la suya propia: una muestra entre otras del duradero vínculo entre las carreras de ambos políticos. Así, con el acceso de su compañero y correligionario a la jefatura del gobierno, Mohammad Alí Abtáhí pasó a dirigir el despacho de Presidencia, además de gestionar las secretarías parlamentaria y jurídica de la misma, y ser posteriormente designado consejero personal del propio Jatamí. Con posterioridad a ese cargo, ha venido presidiendo el Instituto de Diálogo entre Religiones.
Mohammad Alí Abtahí es miembro destacado de la reformista Asamblea de los Clérigos Combatientes, como lo son el mismo Jatamí o Mehdí Karrubí. Y es así como en las elecciones presidenciales celebradas el 12 de junio de 2009, el mulá blogger apoyó de modo decidido la candidatura de Karrubí. Cuatro días después de la votación, mientras en todo Irán se producían millonarias protestas por fraude electoral, agentes de las fuerzas de seguridad del Estado irrumpieron de modo sorpresivo en su domicilio a las 5 de la mañana para detenerlo, sin aducir motivo claro.
Como otros presos políticos reformistas, Mohammad Alí Abtahí ha pasado más de cincuenta días en una celda de aislamiento, sometido a fuertes presiones físicas y psíquicas, hasta tal punto que su esposa, la Sra. Musaví-Neyad, afirmó después de su primer encuentro en prisión: “He visto a mi marido por primera vez después de 43 días, y ha perdido unos 18 kilos de peso. Dice que desde hace varios días le suministran unas pastillas que lo mantienen ajeno a los ajetreos del mundo". Varios días después de este encuentro el poder judicial iraní organizó un primer juicio-espectáculo de varias decenas de políticos y periodistas bajo el nombre de “tribunal de instrucción de los disturbios post-electorales". Allí, un Abtahí demacrado y despojado de su habitual carácter bromista “confesó” que la idea del fraude en las elecciones no era más que “una alucinación”. Tan poco creíble es para los conciudadanos de este fiel activista del reformismo iraní contradecir sólidas convicciones apoyadas en mil indicios, que Abtahí ha sido obligado a conceder una entrevista televisiva en pijama carcelario, retomar su blog desde la celda y visitar a su familia para una fotografiada ruptura del ayuno de Ramadán, acompañado de tres agentes de policía. Pero Abtahí sigue en prisión mientras su esposa e hijas sufren constantes presiones para no revelar detalles sobre el caso. Mientras tanto la blogosfera persa, añorando el regreso de una de sus figuras más emblemáticas, funde su recuerdo con el de Galileo Galilei y el de aquellas otras "confesiones" ante aquella otra Inquisición.
Por favor firme aqui en este enlace para ayudarle
www.freeabtahi.com
Mehdi
این روزها دائما صحبت از زندانیان سیاسی گرفتار شده توسط عوامل حکومتی ایران (بعد از انتخابات اخیر) مخصوصاً در زندان اوین است. محمد علی ابطحی، اولین روحانی وبلاگ نویس و رئیس موسسه بین المللی گفتگوی ادیان، یکی از این فعالان در بند است. این روحانی اصلاح طلب در زمان ریاست جمهوری سید محمد خاتمی به عنوان رئیس دفتر ریاست جهموری، معاونت حقوقی و پارلمانی و همچنین در سمت مشاور ایشان را یاری می داد.
او سال‌ها در سمت‌های مختلف در رادیو و تلویزیون ملی ایران فعالیت کرده است که از جملۀ آنها میتوان به معاونت بررون مرزی صدا و سیما اشاره کرد. وی در تاریخ ۱۲ دی ۱۳۶۷ از طرف سید محمد خاتمی که آن روزها وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را در دولت اکبر هاشمی رفسنجانی به عهده داشت، به معاونت امور بین‌الملل این وزارتخانه منصوب شد که با استعفای خاتمی از وزارت ارشاد در ۵ مرداد ۱۳۷۱ او نیز استعفا داد. ابطحی 1 سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران با خانم فهیمه موسوی نژاد ازدواج کرد که ثمرۀ این وصلت 3 دختر به نامهای فاطمه، فائزه و فریده است.
«اجازه دهید من محمد علی ابطحی باشم بی توجه به مسئولیت‌های رسمی و حقوقی‌ام.» این جمله زینتبخش اولین صفحه وبلاگ شخصی این پدر مهربان است که در سال 1382 شروع به کار کرد و ابتدا با نام «وبنوشت» و پس از مدتی با عنوان «وبنوشتهها» در فضای وبلاگ نویسی فارسی برای خود اعتباری دست و پا کرد. ابطحی در معرفی اینترنتی خود در وبلاگش نوشته است: «اصلاحات عمیق و نهادینه شدن دموکراسی و احترام به سنت و دین را راه نجات ایران می‌دانم. به انقلاب اسلامی و رهبر فقید آن همیشه وفادار بوده‌ام و دوست دارم همیشه در خدمت مردم ایران باشم».
وی اولین مقام رسمی در ایران بود که به وبلاگ نویسی جدی و حرفهای روی آورد و از این رو، میتوان او را پدر وبلاگ نویسی دولتی در ایران دانست. ایشان در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران از حامیان سرسخت مهدی کروبی، یکی از دو کاندیدای اصلاحطلب، بود و چهار روز بعد از انتخابات در کمال تعجب و صرفاً به خاطر عقاید آزادی خواهانهاش توسط نیروهای امنیتی و به دلایل واهی در ساعت 5 صبح در منزلش دستگیر شد. خانم موسوی نژاد، همسر این چهره شاخص اصلاح طلبی در ایران، پس از دیدار با او در زندان اعلام کرد: بعد از ۴۳ روز که همسرم را دیدم حدود ۱۸ کیلو وزن کم کرده بود و می‌گفت که چند روزی است که قرصی را به من می‌دهند که مرا از جار و جنجال و هیاهوی این دنیا فارغ کرده است. چند روز بعد از این ملاقات بود که در جریان اولین دادگاه فرمایشیای که قوۀ قضائیۀ جمهوری اسلامی با عنوان «دادگاه رسیدگی به اغتشاشات; بعد از انتخابات» برگذار کرد، با چهرهای تکیده که هیچ نشانی از آن ابطحی شاد و بذلهگوی همیشگی نداشت، در میان شگفتی همگان اعتراف کرد که جریان تقلب در انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران توهمی بیش نبوده است. چند روز بعد، یکی از روزنامههای اصلاحطلب تهران در واکنش به جریان اعترافگیریهای ساختگی و خیمهشببازی مأبانه دادگاه انقلاب تهران تیتر زد:« گالیله نیز اعتراف کرد!». آری، گالیله هم به صاف بودن زمین اعتراف کرد اما با تمام وجود و در اعماق قلب خود ایمان داشت که این اعتراف ذرهای از گرد بودن زمین کم نخواهد کرد.
برای کمک به او سایت زیر را امضا میکنیم
www.freeabtahi.com
مهدی
