اسفند ۰۸، ۱۳۸۷

SER HISPANO


Ser hispano es ser muy variado quien diría que descendientes de árabes, celtas, judíos, iberos, indios americanos, germanos, gitanos, negros africanos y vascos serian una comunidad de países con un mismo idioma.

Ser hispano es ser creyente ya que somos piadosos muy religiosos y nos entregamos a lo queremos hacer en nuestras vidas.

Ser hispano es ser divertido ya que tenemos muchos ritmos quien no ha bailado un tango argentino o una salsa caribeña, oído un contagioso merengue y vallenato, ido a un concierto de flamenco o sentir melancolía al oír una ranchera, bachata, balada o un bolero.

Ser hispano es ser un deportista a carta cabal ya que alegría se ve cuando un equipo de fútbol hispano gana un torneo, cuando en béisbol dan jonrones o se gana una medalla olímpica.

Ser hispano es ser conflictivo ya que divididos por caudillos regionales nunca alcanzamos la metas de progreso que tanto soñamos.

Ser hispano es tener la esperanza de que con todos los males que nos afectan nos podemos entender en español lengua romance de Miguel Cervantes de Saavedra ,Gabriel García Marquez, Mario Vargas llosa ,Luis Borges,Pablo Neruda ,Gabriela Mistral ,Junot Díaz y todos los nobles escritores e hispanos parlantes de la región.

Ser hispano es ser valiente quien diría que en esta región nacerían tantos héroes y heroínas ,entre ellos Rodrigo Díaz vivar el cid, Tupac Amaru ,Simón Bolívar ,Juan Pablo Duarte, Máximo Gómez Gregorio Luperon ,José de San Martín, José Antonio Sucre, Manuelita Saenz , Bernardo O'Higgins ,Pancho Villa, las Hermanas Mirabal, francisco Alberto Caamaño Deño ,Ernesto el Che Guevara ,Arnulfo Romero ,Salvador Allende entre otros hombres y mujeres valiosas que dieron sus vidas y se sacrificaron para que nuestros pueblos vivieran y tuvieran identidad.

Ser hispano debería ser unidos ya que si muchas naciones divididas se unieron y han progresado por que nosotros no.

Ya que nuestra Reina Isabel la católica dio el ejemplo, el Che y Bolívar soñaron con la unión ,Hugo Chávez lucha por la unión .

Por que nosotros los hispanos no somos mas unidos, para que nuestras familias tengan un futuro mejor.

Cornelio Ramirez Encarnacion autor de Selvatico y Latinsuper Heroes.

اسفند ۰۵، ۱۳۸۷

El día 5 de Esfand (el mes irani ,23 de febrero) día del amor, la tierra y la mujer


5 اسفند روز عشق، زمین و زن

این روز باستانی برای ما ایرانیها روز بزرگ و عزیزی است . روزی با قدمت چندین هزار ساله.
در این روز زنان به همسران خود با عشق و محبت هدیه داده و مردان نیز زنان و دختران را بر تخت پادشاهی نشانده، به آنها هدیه داده و از آنها اطاعت می کردند.

این روز باستانی را به تمامی شما دوستان عزیز تبریک می گوییم.


-------------------------------------------------------------


Este día para nosotros los Iranes es un día muy bonito y respetuoso.

Un día con un antecedentes del millonario.
En este día antiguo, las mujeres dan regalos bonitos con cariño y los hombres también hacen lo mismo y obedecen sus ordenes tratando como una reina.


Les felicito este día a todos queridos.


اسفند ۰۲، ۱۳۸۷

ترانه


دوشیزه­ای زیبا
زیتون می­چیند.
باد، خواستگار برجها،
کمرگاهش را به دست می­گیرد.
سواران چهارگانه
بر مادیانهای آندلسی
در جامه­های سبز و آبی
و شنلهای تیره و بلند از راه می­رسند.
«دوشیزه! با ما به کوردوبا بیا».
دخترک اعتنا نمی­کند.
گاوبازان جوان سه­گانه گذر می­کنند
با کمرگاه باریک و جامه­های نارنج
و شمشیرهای نقرۀ عتیق.
«دوشیزه! با ما به سویل بیا».
دخترک اعتنا نمی­کند.
گرگ و میش شامگاه است
با نورهای پراکنده­اش.
نوجوانی با دسته­گلی سرخ و قرصی از مهتاب
عبور می­کند.
«دوشیزه! با ما به قرناطه بیا».
دوشیزۀ زیباروی اما اعتنا نمی­کند،
همچنان زیتون می­چیند و
دست تیرۀ باد، حلقه بر کمرگاهش.


فدريكو گارسيا لوركا

ترجمة عليرضا خان­جان

بهمن ۲۹، ۱۳۸۷

دموکراسی معکوس در ونزوئلا



" در ابتدا بایستی بیان نمایم که هدف بنده از این نوشتار دخالت در امور داخلی و سیاسی ونزوئلا نمی باشد و مطلب بیان شده فقط و فقط دغدغه‌های فکری و ذهنی این بنده کوچک و آزادیخواه پروردگار می باشد "

محمد مهدی رضائیان


" هوگو چاوز: دوران حکومت خود را جمهوری بولیواری معرفی می نمایم "


ونزوئلا کشوری نفت خیز در شمال آمریکای لاتین با جمعیتی در حدود 3300000 میلیون نفر و مسا حتی بالغ بر 916445 کیلومتر مربع می باشد. این کشوراسپانیایی زبان زادگاه مبارزان بزرگی همچون سیمون بولیوار است. کسی که توانست با یاری همرزمان آزادیخواهش طی مبارزاتی سخت و طاقت فرسا سرانجام در سال 1821 دست استعمارگر اسپانیا را از خاک وطنش کوتاه نماید اما بولیوار چه آرزویی در سر داشت ؟ آیا اگر اکنون در قید حیات بود وضعیت کنونی ونزوئلا را قابل قبول می دانست و حاضر بود با دادن رای مثبت به طرح اصلاح قانون اساسی مادام العمر نمودن دوران ریاست جمهوری را در کشورش تایید کند؟

در این عصر جدید یعنی سال 2009 میلادی دیکتاتوری مفهوم جدیدی پیدا کرده و جای خود را با پپولیسم عوض کرده است؟ تا عده ای به اصطلاح آزادیخواه به اسم مبارزه برای رسیدن به دموکراسی و بهبود وضعیت اقتصادی افکار تنگ نظرانه خود را به انسانهای پاک و ساده ملتی دوست داشتنی تحمیل نمایند.
آیا چاوز می تواند محبوبیت کنونی خود را به عنوان رئیس جمهور تا پایان عمر حفظ نماید و یا می خواهد جا پای کاستروی پیر بگذارد؟

می بایست منتظر ماند و دید... تاریخ گواه خواهد داد.

بهمن ۲۶، ۱۳۸۷

Valentine


14 فوریه روز عشاق را از ایران به تمامی عاشقان جهان تبریک گفته و آرزوی عشق و صمیمیت لایزال را برای تمامی شما دوستان عزیز آرزومندیم.

فاطمه و مهدی

------------------------------


We congratulate all lovers of the world 14th day of February, the day of lovers, and wish you dear friend all endless love and affection.

Fatemeh & Mehdi

-----------------------------


Les felicito desde Irán a todos los enamorados del mundo ed día 14 de Febrero (san Valentín), el de los enamorados y les deseo un amor interminable con cariño.


Fatima & Mehdi



بهمن ۲۲، ۱۳۸۷

The Apple

I was sitting there
free of all care;
There was an apple,
there was a mirror.

Then you were near,
my lovely dear!
And now we were two
and there was just one-
one apple to eat;
it was a big one.

You gave it to me
and I the mirror
who was there to see.

She was kind enough
and repeated it.
And now we are two
and apples are too.


A poem by Alireza Khanjan

بهمن ۱۹، ۱۳۸۷

Aparecidos



فیلم Aparecidos محصول سال 2008 اسپانیا است.
کارگردان: فیلم پاکو کابیزاس Paco Cabezas
بازیگران: رود دیاز(Ruth Díaz ) ، خاویر پریرا (Javier Pereira )،
پابلو سدرون (Pablo Cedrón)


خلاصه داستان:
مالنا ( رود دیاز) و پابلو ( خاویر پریرا ) دو برادر هستند که به آرژانتین سفر کرده اند، یک شب که آنها برای پیاده روی به بیرون می روند روزنامه ای را پیدا می کنند که در آن داستانی از خانواده‌ای که 20 سال قبل تحت تعقیب و شکنجه قرار گرفته و کشته شده بودند توضیح داده شده بود. در آن شب و بعد از خواندن داستان روزنامه زمان حال و گذشته در هم می آمیزد و تمام حوادثی که در روزنامه بیان شده بود لحظه به لحظه در جلوی چشمان حیرت زده آنها به وقوع می پیوندد. از این لحظه به بعد گردش آن دو برادر به کابوسی تبدیل که آنها را دچار سردرگمی می‌کند زیرا نمی دانند افرادی که سعی دارند نجات پیدا کنند واقعی هستند و یا بازتاب آن اتفاق 20 سال پیش می باشد...........



بهمن ۱۶، ۱۳۸۷

Las fiestas en España 1,جشنها در اسپانیا 1


Marbella es una ciudad portuaria, en la que se celebra la diversas fiestas. Por ejemplo , música pop en " Banana beach", música clasica en el magnifico auditorio de la Cantera de Nagueles o en la Iglesia de la Encarnación.

También el Carnaval, que se celebra en el mes Febrero que presenta una expolsión de gracia, color y alegría al modo mas internacional.

La Feria, el 11 de Junio ,una lo más tradicional que los cantantes cantan y todo bailan con sus bellos trajes. Y como úlitimo establon de estas fiestas , la de la virgen del carmen, el 16 de Julio que presenta a marbella como una ciudad tradicional y portuaria.


Fatemeh Mortazavi


-------------------------------------------------------------------------------------


ماربیا شهری بندری در کشور اسپانیا است که جشنها و مراسم سنتی مختلفی در طول سال در آنجا برگزار‌می‌گردد. به مانند: اجرای مراسم موسیقی پاپ در ساحل "‌بنانا‌" و موسیقی کلاسیک در تالار زیبای کانترا د ناگوئلس و یا در کلیسای انکارناسیون.
جشن کارناوال که در ماه فوریه برگزار می گردد، یکی از شادترین مراسم ها می باشد که معرف شادی و رنگارنگی انسانها در سطح بین المللی است.
مراسم Feria که در 16ژوئن برگزار می‌شود جشنی کاملا سنتی است، که بیشتر به آواز خوانی، پایکوبی، و لباسهای سنتی کولی‌ها می‌پردازد.
و آخرین حلقه این جشنهای متفاوت، جشن ویرخن دل کارمن است که در16 جولای هر سال برگزار می گردد، که در آن ماربیا شهری سنتی و بندری معرفی می گردد.

سیده فاطمه مرتضوی

بهمن ۱۳، ۱۳۸۷

La ultima parte de entrevista a F.Sorrentino

Para Fernando, el premio de Nóbel no tiene ningún merito y en su imagen, se puede regalarlo a cada persona talento o el que no tiene ningún talento: (( No creo en la seriedad del Premio Nobel. Creo que se lo entregan a cualquiera, tenga méritos o no. En mi opinión, un Premio Nobel de Literatura es equivalente a un Concurso de Belleza de Miss Universo. No tiene ninguna importancia, salvo el dinero que recibe el ganador )).

Como todas las entrevistas, le preguntamos sobre sus actividades en actual y que si quiere escribir un libro nuevo o no. El queja de los traductores de sus obras y nos dice:
(( Casi no tengo tiempo para escribir relatos nuevos. Continuamente tengo que responder consultas que me formulan los traductores sobre cuentos míos que pasan a otros idiomas. Se me escapan muchas horas realizando tareas paraliterarias. Sin embargo, no me resultan desagradables )).

Ya que estamos leyendo las respuestas de este escritor,pensando sera mejor que no habiamos preparado otras mas a él,sino este escritor en las conversaciones siguientes deja las periodistas al lado de los traductores.
Sorrentino de du boca:

Nací en Buenos Aires el 8 de noviembre de 1942.

La mayor parte de mi infancia y de mi adolescencia transcurrió en el grisáceo cuadrilátero comprendido por las avenidas Santa Fe, Juan B. Justo, Córdoba y Dorrego.

En épocas muy juveniles, fui empleadillo de oficina. En épocas no tan juveniles, y por larguísimo tiempo, fui profesor de lengua y literatura en diversos colegios secundarios; en general, he recibido el afecto de mis alumnos y de mis colegas, lo que me indica que soy un buen tipo.

En los intersticios laborales, he tratado de leer y he tratado de escribir.

Tengo sensibilidad para gustar de la belleza poética, pero carezco del mínimo talento para escribir un poema meritorio. Destruí mis poesías juveniles sin culpa, pues no me parecía sensato agregar más fealdades al mundo.

En cambio, estoy bastante conforme con mis invenciones narrativas. Según dicen los hombres dignos de fe, en mi literatura de ficción hay una curiosa mezcla de fantasía y humor que discurre en un marco a veces grotesco y razonablemente verosímil.

En general, me siento muy cómodo conmigo mismo. Estoy por completo desprovisto de vocación para formar parte de ningún grupo literario, de ningún comité de ineptitudes afines, de ningún club de elogios recíprocos. Confieso, eso sí, que milito en las perseverantes huestes de la AKDé.

Me gusta más leer que escribir, y en verdad escribo muy poco. A lo largo de casi cuarenta años no tengo demasiada bibliografía para exhibir.

Como todo el mundo, en mayor o menor medida, he recibido algunos premios literarios.

En suma, soy relativamente feliz

Buenos Aires, 25 de octubre de 2008
S.Fatemeh Mortazavi
Agradezco mucho a Señor Sajad Saheban Zand